Een Track…

…van de HST-Route vindt je hier. En de HST-route, da's de route die wij ook nemen als we naar Brussel  fietsen. Op enkele kleine afwijkingetjes na toch. Maar daarover later meer.
(En als je op track klikkert, krijg je nog wat alternatieve tracks voor wanneer het wat warmer en lichter wordt.)

HST-Route

Als je de laatste tijd niets hebt horen rommelen over de HST-route, dan, euh, ja wat dan eigenlijk? Voor degenen die er nog niet van hebben gehoord : dat is de 'velostrade' tussen Leuven en Brussel. Ze loopt - hoe kan je het raden - langs de HST lijn.  Eens Zaventem voorbij gaat ze langs Woluwe, de achterkant van de Nato en het kerkhof van Evere, om uiteindelijk via de LF-route Brussel binnen te duiken. Zeggen die plaatsen je niets? Alhier een track in Google Maps.

De HST-route is momenteel trouwens onze standaard route naar Brussel. Perfect? Neen hoor. Daarvoor zijn er nog te veel oversteken die niet groen zijn (of gewoon zijn), fietspaden met opendeurrisico en straten zonder fietspad waar je door de auto's weggedrumd wordt. 

Maar hoor je ons klagen?

Door't bos (Met gratis track)

Maart is nauwelijks begonnen en we fietsen reeds vrolijk door het bos. D'r zijn andere tijden geweest. Voor zover ik me herinner was het de eerste keer dat we door een bladerloze Kapucijnendreef fietsten - de foto dateert van enkele zomers terug.

Hoogtemetersgewijs is deze rit een stuk zwaarder dan het standaard Hst traject (goed 270m. klimmen tegenover 120 meter normaal*), maar ze is zooooo veel mooier. En eens het Montgomeryplein overleefd, fiets je zowat autoloos tot in Heverlee. Niet ideaal voor racefietsen, maar dan ook weer niet ondoenbaar.
Hier is de track!

* Ventouristen gaan nu in een deuk.

Track langs de nieuwe fietspaden.

Dag in dag uit langs de spoorweg naar Brussel fietsen wordt al snel saai. Vandaar dat we al eens variëren - vooral 's avonds. Deze route is momenteel een van m'n favorieten. Hij leidt langs de verschillende nieuwe fietspaden die de laatste weken in het kader van het project 'Plateau van Moorsel' zijn verhard (de gele pinnen en het groene fietsertje op de kaart). Voor bewoners van Kessel-Lo betekent deze rit een vijftal extra kilometers. Woon je in Heverlee, dan spaar je die vijf kilometer uit. De route is wel niet geschikt voor racefietsen (bosweg aan het Kasteel van Leefdaal) én er moet behoorlijk wat geklommen worden. En hij is makkelijk te vinden : vanaf het kruispunt Woluwedal/Leuvense Steenweg gewoon knooppunten 51 - 50 - 17 - 18 - 14 - (klein doorsteekje boven aan de Fit-O-Meter in Bertem zodat je 14 overslaat) - 13 volgen.

Enjoy!

Nog een alternatief parcours

10 Juli 1992. De eerste tourwinst van Indurain was in de maak. Maar uitdager Claudio Chiappucci en uittredend winnaar Greg LeMond hadden dat (nog) niet zo begrepen. In de zesde etappe trokken ze op 25 km van de meet samen in de aanval, in het gezelschap van Laurent Jalabert en Brian Holm. In het peleton jaagden vooral de Lotto's. De aankomst lag immers in Brussel en Johan Musseeuw - in de groene trui - had deze rit aangevinkt.
En dan - 10 km voor de aankomst - een col van derde categorie. In het centrum van Brussel. Dat het in Brussel aardig op en af gaat weten we. Maar een Col? En dan nog van derde categorie? De misterieuse Col heette dan ook heel toepasselijk "Col du Mystère". Een grapje van de tourdirectie dachten we toen.
Maar hij bestaat echt. En hij gaat via de Mysteriestraat in Vorst, dus die naam was zelfs geen grap.

Cotacol kent aan de Mysteriestraat 75 punten toe. Dat zijn er 20 minder dan de Smeysberg in Huldenberg en 22 meer dan de Heideberg tussen Kessel- en Boven-Lo. Als je er de aanloop (Brusselsesteenweg) en de uitloop (Victor Rousseaulaan) bijtelt, springt hij qua puntenaantal over de Smeysberg. Maar met een gemiddeld percentage van 12% (14 en een beetje% max. Volgens m'n fietscomputer zelfs 19%) over 270 meter - de rest vals plat - bijt hij toch een stuk minder in de kuiten.
Nu ligt Vorst niet echt tussen Brussel en Leuven, maar - in vergelijking met het Traject over Tervuren/Duisburg - is het geen 10 kilometer om. En je komt als eens ergens : de Marollen, het Vossenplein, het Terkamerenbos, Hoogte 100 - het hoogste punt van Brussel... .
Het uitzicht vanop hoogte 100 laat zich niet echt vatten met een GSM camera.

En fietsen achter de vangrail van de E411 - een officieel fietspad - is, laten we zeggen, aparts.


Eens in Jezus-Eik hebben we er nog een ommetje langs Overijse (Terrasje)/Huldenberg/Neerijse/Leefdaal/Egenhoven aangebreid, kwestie van Smeysberg en Mysteriestraat te kunnen vergelijken. Die Smeysberg afdalen is trouwens behoorlijk akelig als je last hebt van hoogtevrees. Maar als je een helling wil beklimmen, moet je nu eenmaal eerst aan z'n voet zien te komen.

Een track (inclusief het zoeken naar de weg in Overijse, Huldenberg en Neerijse plus af-en-op de Smeysber)g vind je hier. Opgelet : Het stuk voorbij Jezus-Eik is niet te doen met de racefiets (nogal wat onverhard met scherpe keien).

Profiel

kaart