Autoluwe zondag

Net terug van een toer tijdens autoluw Brussel. Als regelmatige fietser blijft het na 5 jaar nog steeds kicken om gedurende één dag weg te dromen van een fietsvriendelijker Brussel. Nu maar hopen dat de duizenden andere deelnemers hetzelfde dachten en deze dag niet alleen als een jaarlijkse attractie beschouwen.
Mijn ouders (zie foto), de eerste keer op de fiets in Brussel, konden er in ieder geval niet genoeg van krijgen en willen dit minstens maandelijks herhalen.

Thuis op de radio hoor ik "Om vijf voor zeven kregen lawaai en stank opnieuw vrij spel : veel automobolisten raasden door de Schaarbeekse straten alsof ze net 10 uur in de file hadden vastgestaan." Tot volgend jaar…

kerosine snuiven

niets is plezanter dan op vrijdagavond in het naar huisrijden even te stoppen om een paar landende vliegtuigen te begroeten vooraleer ze op Belgische tarmak landen...

Fietsen en psychologie

Mijn kilometerteller zegt me dat de afstand van mijn woonplaats tot het Ferrarisgebouw exact 34 km is langs onze vertrouwde route.

Als je vanuit Leuven vertrekt in diverse richtingen, staat de teller op 34 km:
- in Morkhoven als je via Aarschot naar Herentals fietst.
- in Lummen als je via Lubbeek en Tielt naar Limburg fietst.
- In Eghézée als je via Hoegaarden naar Namen fietst.

Die afstand lijkt veel langer dan onze route Leuven – Brussel. Na 34 km fietsen in mijn vrije tijd heb ik zin in even rusten op een bankje, een iceteatje of een koffie op een terrasje, een hartige reep snoep :-).

Het verschil met een route die je vaak fietst, zit hem volgens mij in de psychologie van de gewoontefietser. Die gaat onbewust het traject opsplitsen in verschillende korte trajecten. Daarmee voert hij voor zichzelf een aantal aangename ankerplaatsen in, ververmenselijkt hij de route en zorgt voor afleiding.

Onze route van Leuven naar Brussel heeft voor mij de volgende herkenningspunten:
- Harry, gemeentearbeider in Herent: afhankelijk van waar we Harry tegenkomen, weten we of we een snelle start hebben genomen. Einde Brampad = goed op schema.
- De Vitalacfabriek: oef we zijn veilig door de wegenwerken in Veltem geslalomd. Ik heb zin in karnemelk.
- De koeien in Erps – Kwerps, het meest groene stuk waar we doorheen fietsen.
- Op “Het Heuveling” en “De Bleuk” is het uitkijken naar konijnen op de weg.
- Aan Kortenberg station wachten we op Veerle.
- In Nossegem fietsen we voorbij de luchthaven: gegarandeerd kunnen we opstijgende of landende vliegtuigen bewonderen.
- In september van Veltem tot Nossegem: zwanen die naar het zuiden vliegen.
- In Zaventem gooien we ons met ware doodsverachting in het drukke verkeer L.
- In Diegem is er het hoofdkwartier van de NAVO – wat gebeurt er achter die muren?
- Eens voorbij Bordet is ons einddoel in zicht, we zoeven de Haachtsesteenweg af en zoeken onze weg door de multiculturele Brabantstraat.
- Koning Albert-II laan: glas, staal en beton – gebouwen in strakke lijnen – discipline – werk.

Riet Van Laer

Dragen van fietshelm verhoogt kans op ongeval

Chauffeurs maken inschattingsfout bij fietsers met een helm.

Het dragen van een fietshelm vergroot de kans op een aanrijding door een auto. Dat meldt Trouw donderdag op grond van onderzoek door een Engelse verkeerspsycholoog. Uit het onderzoek blijkt dat auto's minder afstand houden als een fietser een helm draagt. Voor kinderen is het dragen van een helm wel aan te raden, omdat zij vaker bij eenzijdige ongelukken betrokken zijn. Volgens het onderzoek is de kans op een aanrijding door een auto twee keer groter als de fietser een helm draagt.

Verkeerde inschatting
De Engelse onderzoeker Ian Walker heeft de afstand gemeten van 2.500 auto's die hem passeerden. Gemiddeld is de afstand tussen auto's en fietsers tien centimeter kleiner als de fietser een helm draagt. Walker werd tijdens het onderzoek twee keer aangereden, beide keren droeg hij een helm. De reden voor dit rijgedrag van automobilisten is dat ze denken dat fietsers met een helm 'voorspelbaarder' fietsen en daardoor minder afstand houden. (novum)

LBL in september

Na een lange en deugddoende vakantie, met veel fietskilometers in de benen, vertrok ik vanmorgen voor ons woon – werk traject. Ik stel voor dat we een nieuw werkwoord introduceren: LBL-en, ik heb vandaag ge-LBL-d, wanneer LBL-en we deze week? Benieuwd wat onze taaladviseur hiervan zou vinden.

Veel fietskilometers in de benen dus. Het noorden van het Groothertogdom Luxemburg is taai. Steeds helling op (zucht) en helling af (oef) en absoluut geen vriendelijke hellingen, maar steil en verraderlijk. Als je denkt “nu zijn we er echt wel bijna”, komt er een volgende haarspeldbocht aan met nog een stevige klim.
Via Wallonië naar de Franse Ardennen is zeer aangenaam om te fietsen en je rijdt door een prachtige streek. Spijtig dat de Ravel tussen Namen en Dinant in zeer slechte staat is.
Verder zijn er de knooppuntenroutes in Vlaanderen. De Antwerpse en de Limburgse (noorder)Kempen zijn echte aanraders. Vlaams-Brabant kan beter maar als je vanuit Leuven via Lubbeek, Tielt en Waanrode naar Limburg fietst in de richting van Houthalen, volg je een prachtig parcours.

Vanmorgen geen vakantiefietsen: net niet meer donker om 7u, mistig, bewolkt, septemberweer, de aardappelvelden op onze route ruiken naar “tijd om te rooien”.
Om me te ontdoen van mijn rugzak op de fiets, heb ik me een stang met een opschuifbare fietstas aangekocht. Zeer hip maar vooral praktisch. Zo dacht ik.
Tot ik gisteravond mijn reservekleding en het hoognodige voor het werk erin propte. Tasje was meteen vol. Geen plaats dus voor fietspomp en plakgerief of reserveband. Och, ik heb nog nooit een platte band gehad op onze tocht, dacht ik nog toen ik vertrok.
En dan komt het ervan, in Nossegem zorgt een steen op de weg voor mijn eerste lekke band.



Gelukkig waren de collega-fietsers wel voorzien op calamiteiten: Bert had een pomp mee, Jo een reserveband en het nodige materiaal. En samen hadden we een kwartier vertraging.
Sorry hiervoor heren en wel bedankt voor de solidariteit!

Ik heb mijn lesje geleerd: niet fietsen zonder materiaal.

Riet Van Laer