vrijdag, september 15, 2006

Fietsen en psychologie

Mijn kilometerteller zegt me dat de afstand van mijn woonplaats tot het Ferrarisgebouw exact 34 km is langs onze vertrouwde route.

Als je vanuit Leuven vertrekt in diverse richtingen, staat de teller op 34 km:
- in Morkhoven als je via Aarschot naar Herentals fietst.
- in Lummen als je via Lubbeek en Tielt naar Limburg fietst.
- In Eghézée als je via Hoegaarden naar Namen fietst.

Die afstand lijkt veel langer dan onze route Leuven – Brussel. Na 34 km fietsen in mijn vrije tijd heb ik zin in even rusten op een bankje, een iceteatje of een koffie op een terrasje, een hartige reep snoep :-).

Het verschil met een route die je vaak fietst, zit hem volgens mij in de psychologie van de gewoontefietser. Die gaat onbewust het traject opsplitsen in verschillende korte trajecten. Daarmee voert hij voor zichzelf een aantal aangename ankerplaatsen in, ververmenselijkt hij de route en zorgt voor afleiding.

Onze route van Leuven naar Brussel heeft voor mij de volgende herkenningspunten:
- Harry, gemeentearbeider in Herent: afhankelijk van waar we Harry tegenkomen, weten we of we een snelle start hebben genomen. Einde Brampad = goed op schema.
- De Vitalacfabriek: oef we zijn veilig door de wegenwerken in Veltem geslalomd. Ik heb zin in karnemelk.
- De koeien in Erps – Kwerps, het meest groene stuk waar we doorheen fietsen.
- Op “Het Heuveling” en “De Bleuk” is het uitkijken naar konijnen op de weg.
- Aan Kortenberg station wachten we op Veerle.
- In Nossegem fietsen we voorbij de luchthaven: gegarandeerd kunnen we opstijgende of landende vliegtuigen bewonderen.
- In september van Veltem tot Nossegem: zwanen die naar het zuiden vliegen.
- In Zaventem gooien we ons met ware doodsverachting in het drukke verkeer L.
- In Diegem is er het hoofdkwartier van de NAVO – wat gebeurt er achter die muren?
- Eens voorbij Bordet is ons einddoel in zicht, we zoeven de Haachtsesteenweg af en zoeken onze weg door de multiculturele Brabantstraat.
- Koning Albert-II laan: glas, staal en beton – gebouwen in strakke lijnen – discipline – werk.

Riet Van Laer

1 Comments:

Blogger Martin said...

Die psychologie van de gewoontefietser daar kan ik mij volledig in vinden. Fiets dagelijks zo'n 76 km van en naar het werk. Ik deel mijn route ook op in stukjes. Je plaatst onderweg als het ware bookmarks (een school, een oversteekplaats, een rood licht,...)

Het gewoontedier in mij is zelfs zo erg dat ik altijd op hetzelfde punt begin met het eten van mijn appel of banaan. En altijd op hetzelfde plaatsje mijn plasje pleeg.

vrijdag, oktober 06, 2006 4:18:00 p.m.  

Een reactie posten

<< Home