«Nog jaren wachten op degelijke fietspaden»

Het Laatste Nieuws	21.03.2008
«Nog jaren wachten op degelijke fietspaden»
TALLOZE KLACHTEN, maar GELD VOOR WERKEN BLIJFT LIGGEN De staat van de Vlaamse fietspaden is abominabel. Op een Meldpunt op internet stromen de klachten binnen en ook Eddy Merckx klaagde het eerder deze week aan. De cijfers geven hem gelijk. Bijna 30 miljoen die vorig jaar werd vrijgemaakt voor de (her)aanleg van fietspaden, blijft volgens de Fietsersbond ongebruikt. «Tegen dit tempo duurt het nog tientallen jaren vooraleer we over een deugdelijk fietspadennetwerk beschikken», zegt directeur Patrick D'haese. JOOST FREYS «Van de 60 miljoen euro die de Vlaamse overheid jaarlijks begroot voor de aanleg van fietspaden werd vorig jaar amper 32,4 miljoen écht gebruikt voor betere fietspaden.» Dat zegt de Fietsersbond, die cijfers van het Vlaamse Gewest kon inkijken. «In 2001 werd nog 73 miljoen euro effectief besteed. De beloofde verbetering van de Vlaamse fietsinfrastructuur is een tergend traag proces geworden.» Dat laatste blijkt ook uit cijfers van Vlaams fietsmanager Jan Pelckmans. Tot 2005 werd amper een kwart van het zogeheten 'bovenlokaal fietsroutenetwerk' (her)aangelegd, een netwerk voor verplaatsingen naar het werk en de school dat in 1999 werd uitgetekend. «Daarnaast is er aan de andere fietspaden, die buiten dat netwerk liggen, ook maar weinig gebeurd», aldus D'haese. «De fietsers in Vlaanderen blijven steen en been klagen over de slechte staat van onze paden. De meeste klachten gaan over slechte borduren, boordstenen en regengoten die nog altijd dwars over het fietspad worden aangelegd. Die dragen pas écht bij tot schade aan de fiets.» De erbarmelijke staat van de fietspaden heeft ook gevolgen voor een veilig fietsverkeer. «Moegetergde fietsers gaan noodgedwongen op de rijbaan rijden, met alle risico's van dien.» Onteigeningen Gezien de dringende situatie is het voor de Fietsersbond dan ook onbegrijpelijk dat de Vlaamse overheid zo traag ingrijpt. «En dat terwijl het beschikbare geld voor een keer niét het probleem is. Wat dan wel? Eerst en vooral het feit dat Mobiliteit en Openbare Werken sinds de huidige Vlaamse legislatuur over twee ministers is verdeeld - Kathleen Van Brempt (sp.a) en Hilde Crevits (CD&V). Alle dossiers moeten langs beide kabinetten passeren. Maar hét grootste knelpunt zijn nog de onteigeningen die nodig zijn voor de aanleg van fietspaden. De onteigeningen op zich verlopen redelijk vlot, maar de vergoedingen daarvoor absoluut niet. Die zitten nog op federaal niveau, waar ze voor sommige locaties jaren achterstand in hun dossiers hebben. Er is evenwel een beetje hoop. Uit het besluit van de Raad van Wijzen - die een akkoord bereikte over de eerste fase van de staatshervorming - kan worden opgemaakt dat dit wordt geregionaliseerd.» In afwachting van een stroomversnelling in de verbetering van de fietsinfrastructuur probeert de Fietsersbond waar het kan 'kleine lekken' te dichten. «Via onze verschillende afdelingen proberen we de lokale overheden te overtuigen om eenvoudige problemen snel aan te pakken, zoals overwoekerend struikgewas.» Gevaarlijkste paden vooral in Antwerpen De Federale Overheidsdienst Mobiliteit hield in 2005 een enquête bij Vlamingen die met de fiets naar het werk rijden. Daaruit bleek dat fietsroutes voor woon-werkverkeer in 57 van de 308 gemeenten een score van 40 tot 100% gevaarlijk mee kregen. De provincie Antwerpen bleek met 'gevaarlijke' routes in 18 gemeenten en steden de slechtste leerling van de klas, gevolgd door Vlaams-Brabant (16), Oost-Vlaanderen (15), West-Vlaanderen (5) en Limburg (3). Als we naar het aantal klachten kijken die het Vlaams Meldpunt voor Fietspaden sinds oktober 2007 verzamelt, zien we eenzelfde trend: Antwerpen (37,8% van de klachten), Vlaams-Brabant (23,6%), Oost-Vlaanderen (22,4%), West-Vlaanderen (12,2%), Limburg (4,1%). (JF)