Van Wahis naar het Kerkhof van Brussel

Dit is een zoveelste stukje in een reeks waarin de terugweg Brussel-Leuven straat per straat en plein per plein wordt beschreven. We begonnen met de Kruidtuinstraat. Vervolgens bleven we een beetje steken in de Dwarsstraat. Die daalt af naar het Houwaertplein. Dat plein bekenen we langs de twee kanten. En dan terug bergop tot aan de Rogierlaan. Die steken we over, en via de Vandenbusschestraat en de Stobbaertslaan komen we aan de Cambierlaan. Die volgen we tot aan de Papaverlaan, en die geeft uit op de Generaal Wahislaan.  En daar staan we nu, klaar om over te steken.  

Al deze stukjes krijgen de tag 'traject' mee.

Wachten om Generaal Wahis over te steken doe je op een strook van 1 meter breed, geprangd tussen de tramsporen en de straat. Nèt geen probleem voor een gewone fiets, maar met een bakfiets / tandem / fietskar is het improviseren geblazen. Temeer daar je écht wel naar die strook moet om op het verkeerslichtknopje te drukken. Terug achteruit dan maar met je fietskar of de tram is ermee weg.

De mevrouw met het rode hemd demonstreert waar je moet wachten om de Generaal Wahislaan over te steken. De foto komt uit Google Streetview. Inmiddels zijn de tramsporen opnieuw aangelegd en is de wachtplaats verlengd tot 1 fietslengte + 3 mm.

Aan de andere nemen we een afslagstrook die het autoverkeer, komende van de VRT en gaande naar de Frans Courtenslaan, toelaat om twee verkeerslichten en een stukje LeopoldIII-laan af te snijden*. Nu heet die afslagstook ook LeopoldIII-laan, dus strikt genomen snijdt je die niet af.

De rechts-door-rood doorsteek tussen de Wahis- en de Frans Courtenslaan

Die Frans Courtenslaan (Schilder van schilderijen) heeft geen fietspad : wel twee door een brede middenberm gescheiden rijstroken met telkens zowel links als rechts een parkeerstrook.

Hier overgestoken begint de Frans Courtenslaan

Aan het eerste Kruispunt gaat ze over in de Henri Dunantlaan, en die kennen we van het rode kruis (Henri, niet de laan). Henri Dunant heeft wel een fietspad, uitgevoerd in rode klinkers met aanliggend voetpad. Maar dat fietspad ligt er behoorlijk hobbelig bij, met massa's uitritten van garages, buspassagiers die zonder kijken vanuit de bus het fietspad opstormen en voetgangers die voetgangen op het fietspad. Het fietspad krijgt wel goede punten voor de houden van voldoende afstand van mogelijk openslaande autoportieren.

Fietspad langs de Henri Dunantlaan.

Waar de Henri Dunantlaan de Optimismelaan kruist zijn de verbindingen prima geëgaliseerd - niks djoef. Maar de verhoogde middenberm is een fameuze wielbreker. En dus fietst de gemiddelde fietser hier een stukje links van die berm over Herni Dunant.

Kruispunt Henri Dunant- en Optimismelaan. De vluchtheuvel in het midden is een spaakbreker en dus gaan heel wat fietsers (koersfietsers allemaal) links van het hegje over de straat.

Henri Dunant geeft uit op de Kerkhof van Brussellaan (broer van Raf?). Maar daarover - en over het nemen van rotondes - later meer.

* Rechtsaf door rood, maar dan voor auto's zeg maar. Nooit iemand moord en brand horen schreeuwen over de gevaren dat zoiets inhoudt voor de fietsers die rechtdoor gaan. Zelfs niet in Leuven, in tegendeel. Kijk maar naarde bypassen langs het nieuwe tracé van de Aarschotsesteenweg.