maandag, juli 23, 2007

cols de bruxelles

Oké, er kan weinig op tegen de Tour de France. Maar ook in Brussel kun je je klimmersbenen flink op de proef stellen. Een Col du Galibier, Mont Ventoux of Alpe d’Huez vind je hier natuurlijk niet, maar voor een kort en pittig klimmetje hoef je de stad alvast niet uit.
Wij klapten onze plooifiets open op zoek naar leuke kuitenbijters of vals plat (met de nadruk op váls), en we gaven ze een cijfer op tien.
MUNTPLEIN–NAAMSEPOORT : 8/10Fietsminnend Brussel weet het maar al te goed: van het lage naar het hoge deel van het stadscentrum fietsen is even doorbijten. Je hebt verschillende mogelijkheden. Je kunt over de Schildknaapstraat naar het Centraal Station en dan de Kunstberg op naar het Koningsplein.
Een andere mogelijkheid is via de Lombardstraat naar de Kleine Zavel fietsen om dan met een omwegje langs het Koningsplein te fietsen. Die laatste is iets zwaarder door – of dankzij – de kinderkopjes op de Zavel. De Kunstberg is dan weer een stukje steiler. Op het Koningsplein neem je voor meer klimplezier de Naamsestraat, die naar de Naamsepoort leidt.
Ongeveer hetzelfde hoogteverschil kun je trotseren als je van het Zuidstation naar de Hallepoort fietst en daarna de Overwinningsstraat optuft tot de Charleroisesteenweg.
NOORDSTATION–DAILLY : 8,5/10Van laag- naar hoog-Schaarbeek gaat het het geleidelijkst over de Lambermontlaan. Niet doen, dus: veel te saai!Heb je het graag kort en krachtig, zak dan eerst naar het Noordstation af. De Dupontstraat vertrekt vanuit de Aarschotstraat, maar begint pas aan de Brabantstraat echt te klimmen. Venijnig steil klimt het tot de Sint-Mariakerk. Maar het is vooral halfweg, ter hoogte van de Groenstraat, dat het lastig wordt. Het einde is op deze kuitenbijter vanaf het prille begin in zicht, maar dat maakt het alleen maar bedrieglijker. Niet onderschatten, klein en soepel trappen en rustig ademhalen is de boodschap.
Als je aan de Sint-Mariakerk bent, haal dan even adem en fiets door de De Beughemstraat naar de Haachtsesteenweg, waar je links afslaat. Na het Sint-Etienneziekenhuis zak je via de Molenstraat tot de Wijnheuvelenstraat. Dan is het naar links tot het Houwaertplein, waar je linksaf gaat richting hoog-Schaarbeek. Tot de Vinçottestraat, waar je rechtsaf slaat, is het even steil. Even uitblazen tot de Leuvensesteenweg en dan in één ruk tot het Daillyplein.
WOLUWEDAL : 7,5/10Het Woluwedal biedt een aantal klimmogelijkheden, maar grote uitdagingen zitten er niet bij. De Roode­beeksteenweg tot Diamant is wel even op de tanden bijten. Ook richting Kraainem en Wezembeek rijden is het even kleiner schakelen, maar het is allemaal nog niet om over naar huis te schrijven.
De klim even verderop op de Tervurenlaan richting Jubelpark is de plaats waar menig loper van de 20 kilometer door Brussel een inzinking krijgt, maar voor een echte klimmer is het klein bier. Fiets liever het park van Woluwe in langs de hoofdingang, en ga meteen naar rechts waar het steil naar boven gaat tot je links een tennisveld ziet. Volg de weg en geniet van het uitzicht op de vijvers rechts. Volg tot de baan splitst en je, recht voor je, een weg, met in het begin amsterdammertjes (Emile Lainestraat) ziet staan. Het gaat terug naar beneden tot het basketbal-voetbalveldje waar je rechtsaf het park uitrijdt. Je rijdt de Vogelzangwijk via de Zwartkeeltjeslaan in, gaat meteen naar rechts de Albatroslaan in en je stijgt verder via de Arendlaan. Dat is het tweede kuitenbijtertje.
Boven gekomen op de Vogelzang ga je naar rechts tot het Franciskanenvoorplein. Via de Atlantische Oceaan­laan ga je weer naar beneden om in de Julius Caesarlaan links af te slaan. Het laatste kuitenbijtertje kan beginnen als je aan de rotonde naar rechts afslaat (Roger Vandendriesschelaan) tot het Leopold II-plein. Je hebt dan hetzelfde hoogteverschil overwonnen als de joggers van de 20 kilometer, maar het verloopt steiler en in verschillende fases.
SINT-DENIJS–HOOGTE HONDERD : 9/10Het Hoogte Honderdplein is het hoogste punt van Brussel. Van het Zuidstation door Sint-Gillis naar de top is het al afzien. Maar waarom ook niet meteen voor het zwaarste kiezen, als u dan toch naar het ultieme Brusselse klimplezier op zoek bent? Voelt u zich aangesproken? Zak dan nu af naar het Sint-Denijsplein in Vorst en fiets de kasseien van de Brusselsesteenweg op. Onder de spoorwegbrug kriebelt het al wat in de beentjes, maar wacht toch rustig af voor u uw medefietsers in de vernieling probeert te rijden tot u aan de voet van het Dudenpark staat. Rechts voor u ligt hét monument van de Brusselse wielrennersgeschiedenis: de Mysteriestraat. De ondertussen autovrije straat was in de jaren 1960 en 1970 meermaals de plaats waar in Tourritten de ultieme selectie werd gemaakt. De hellingsgraad is vergelijkbaar met die van een echte col, alleen is het traject maar vijftig meter lang. Lees verder in Deel 2: De pikantste hellingen in de hoofdstad.
(Bron: Bruno Schols © Brussel Deze Week)

1 Comments:

Anonymous Anoniem said...

De misteriestraat is trouwens nog beklommen tijdens rit met aankomst in Brussel van 10 juli 1992 (winnaar : L.Jalabert). Ze werd toen - als ik me nog goed herinner - als 3° categorie geklasseerd.

maandag, juli 23, 2007 3:39:00 p.m.  

Een reactie posten

<< Home